Kış Uykusu Film incelemesi

KIŞ UYKUSU

        Nuri Bilge Ceylan’ın Kış Uykusu filminde genel olarak Türk modernleşmesindeki ara kalmışlık göze çarpar. Aydın karakterini Dostoyevski’nin Yeraltından Notlar kitabındaki Yeraltı adamına benzetebiliriz. Haluk Bilginer’in canlandırdığı ‘Aydın’ karakteri  Türk entelektüellerini temsil eder. Demet Akbağ’ın Canlandırdığı ‘Necla’ karakterini ise ben Fatih Harbiye romanındaki Neriman karakterine benzetiyorum bir geri dönüş sergiliyor filmde. Aydın prensipleri olduğu için kendisinin büyük teklifleri reddederek tiyatro oyuncusu olarak kalmış ama öncesinde çevresindeki herkes onun büyük bir oyuncu olacağını düşünmüş ve Aydın ondan beklentileri olan çevresinin istediği gibi biri olmamış. Nihal karakterinin Aydın’dan farkı ise Aydın sıcak bir odayı lüks sayabilecek günler yaşamış iken Nihal hiç çalışmamıştır ve bir şeyler yapıyor olmak için yardım kampanyası yürütüyor. Aydın karakterinin arada kalmışlığını birçok sahnede fark edebiliyoruz otelin yolunu asfalt ile kaplatırsam turist gelmez derken 10 km ilerideki köyden yürüyerek gelen İmam karakterinin ayakkabıları çamurlandığı için halka kötü örnek olduğunu düşünüyor ve eleştiriyor. 

        Film teknik anlamda karşılıklı diyaloglarda izleyiciyi adeta konuşmanın arasında bırakıyor. Diğer filmlerden farklı olarak karşılıklı konuşma sahneleri gerçekte olduğu gibi kargaşa hakim olabiliyor zira gerçek hayatta resmi yerler dışında konuşma esnasında uğultu olabiliyor Ceylan bunu klasik televizyon dizilerinden farklı olarak karakterleri sırasıyla konuşturmak yerine Türk tabanının genelinde olduğu gibi gerçekçi olarak aktarmış. Çocuğun taş atarak arabanın camını kırdığı sahnede oldukça başarılı çekilmiş ve çocuğun oyunculuğu da gayet başarılı ama her film bir can alıcı sahnesi olur benim fikrimce bu filmin en can alıcı noktası Aydın, Hidayet ve Levent’in çiftlikte geçirdikleri gece olan tartışma sahnesidir.